Wg normy normy międzynarodowej ISO 20816-3 przyjmuje się cztery strefy oceny maszyn:
A - Drgania nowo oddanych do eksploatacji maszyn powinny znajdować się w tej strefie - stan dobry.
B - Maszyny, których drgania zaliczono do tej strefy mogą pracować długotrwale bez ograniczeń - stan użyteczny.
C - Maszyny, których drgania znajdują się w tej strefie uważa się zwykle za nie nadające się do długotrwałej pracy ciągłej. Na ogół maszyna może pracować przez ograniczony okres czasu, aż będzie możliwość podjęcia działań zapobiegawczych- stan warunkowo dopuszczalny.
D - Wartości drgań w tej strefie są zazwyczaj uważane za wystarczająco poważne, żeby spowodować uszkodzenie maszyny, po osiągnięciu którego maszynę należy wyłączyć - stan niedopuszczalny.
Wg normy ISO 20816-3 podzielono maszyny na grupy stosownie do typu maszyny, mocy znamionowej lub wzniosu osi wału:
Grupa 1: Wielkie maszyny o mocy znamionowe ponad 300 kW; maszyny elektryczne o wzniosie osi wału H=315 mm, (maszyny te mają zazwyczaj łożyska ślizgowe, zakres prędkości obrotowych rozciąga się od 120 obr/min do 15000 obr/min).
Grupa 2: Maszyny średniej wielkości mocy znamionowej powyżej 15 kW aż do 300 kW włącznie; maszyny elektryczne o wzniosie osi wału 160mm H<315mm (maszyny te mają zazwyczaj łożyska toczne i prędkości obrotowe powyżej 600 obr/min).
Norma ISO 10816-3 dla maszyn powyżej 15 kW przyjmuje wartości graniczne poziomu drgań:
